Oom Ho dag.

Nationale feestdag in België. Wij maken er een Ho Chi Minh dagje van. Na eerst een Frans ontbijt (mag het na 10 dagen) met de taxi naar het mausoleum. We hebben beslist niet in de rij te gaan staan voor een bezoek binnen, en staan om 12 uur klaar voor de wisseling van de wacht. Met een keurige precisie wordt de wacht gewisseld. Het is rustig op het gigantische plein.

Vervolgens een zijsprongetje naar de eenzuilige pagode want het museum van oom Ho is tussen de middag gesloten. In de schaduw van de bomen en de rust van de pagode wachten tot het museum weer opengaat.

De Vietnamese bevolking mag gratis naar binnen, wij schuiven aan in een kleine rij buitenlandse toeristen en mogen voor 15.000 dong ook naar binnen. Het is eigenlijk niet goed te beschrijven hoeveel geld er is uitgetrokken voor de bouw van dit imposante museum. Was dit wat Ho Chi Minh bedoelde? Ik weet het niet, voor mij is het een zeer schrijnend contrast met de leefomstandigheden van de vele Vietnamezen in de Oude Wijk.

Op naar de paalwoning van Ho. Ook hier alles keurig onderhouden.De propagandamachine draait weer volop.

Het 'Ho-verzadigingspunt' is bereikt. We nemen een taxi naar het hotel. W kan zich omkleden en vier rondjes langs het Hoan Kiem meer lopen, kwestie van in vorm te blijven voor z'n ten-miles wedstrijden. F haalt ondertussen het door ons gekochte kunstwerk op.

Onze laatste nacht in het Van Xuan (gelukkig). Morgen nog een dagje Hanoi en dan met de nachttrein naar Hue.

De groene hel.

'Als je na enkele dagen weer terugreist naar Hanoi,boeken we standaard de dagtrein: een lange, fascinerende trip en een hele aparte ervaring! Vanaf de eenvoudige houten bankjes heb je de gelegenheid om de prachtige omgevingbij daglicht te bekijken en de medereizigers zullen zorgen voor voldoende gespreksstof!'

Ja dit doet je watertanden en wij hadden dan ook voor deze optie gekozen. De trip was zeker lang; 13 (!) uur op de eenvoudige houten bankjes die klein zijn en waar je net met z'n tweetjes op kunt zitten. Je moet dan wel het geluk hebben om bekenden tegenover je te hebben anders weet je niet waar je je benen moet zetten. De medereizigers waren allen Vietnamezen die het geld niet hadden om een duurder alternatief van reizen te kunnen betalen. Ook de levende eenden waren aanwezig en de allesverkopende vrouwen.

Een airco was niet aanwezig en het gaas voor de ramen maakte het er ook niet prettiger op.

De prachtige omgeving bestond aan de ene kant uit berghelling en aan de andere kant uit spoorbedding.

Wanhoop, agressie, verdriet ... het is onvoorstelbaar welke emoties er bij je los komen tijdens een dertien uur durende treinrit. M'n brutale Vietntamese vriendin op het bankje naast ons zal ik zeker nooit vergeten, maar misschien had ik haar toch onder andere omstandigheden willen leren kennen.

Nog een dagje Sapa

De regen plenst nog maar eens neer. We zouden een prachtig uitzicht hebben vanuit onze hotelkamers, helaas hangen de wolken sinds onze aankomst wel heel erg laag. Door de vele regen valt de geplande trekking vandaag ook een beetje in het water. Het pad is te gevaarlijk en we nemen een makkelijke route over de weg.

Groepen Hmongvrouwen wachten ons al weer op. We wandelen naar een rivier, over wankele hangbruggen naar een hut waar Lap een lunch voor ons klaar maakt, een stevige noedel/spinazie/rundvlees soep.

Na de lunch wandelen we verder door een schitterend landschap. Waterbuffels houden ons gezelschap.

We komen door verschillende dorpen en merken dat de technologie ook hier is doorgedrongen; schotelantennes en gsm's. Nog steeds blijven de vrouwen ons vragen om dingen te kopen.

Met een busje worden we na een stevig eind wandelen terug gebracht naar Sapa. Afscheid van Lap met de belofte om via Facebook contact te houden, gaan we naar de markt om een aantal souvenirs te kopen( ja eindelijk kunnen de Hmongvrouwen hun koopwaar kwijt).

Het aantal kakkerlakken bij F en W op de kamer is spectaculair toegenomen.

Wanna buy something?

Punctueel spoorwegnet in Vietnam. Keurig op tijd arriveerden we in Lao Cai waar we opgewacht werden door Lap, onze persoonlijke gids voor twee dagen. Na drie kwartier rijden kwamen we precies op tijd in het hotel aan om nog een ontbijtje mee te pikken.

Daarna een lange tocht naar een Hmong dorp en de Cat Cat watervallen. We konden het 'Bokrijk' gevoel toch niet helemaal van ons afschudden. Maar wat een landschap!! Af en toe het idee in een filmdecor te lopen, maar nee het is echt echt. Na een wandeltocht over gammele bruggen hadden we het geluk met een 4X4 terug naar Sapa te worden gebracht.

Helaas heeft het van onze aankomst tot ons vertrek uit Sapa geregend.

Een wandeling over de markt bracht ons bij een restaurantje waar ons een prima lunch werd geserveerd.

Terug naar ons hotel, waar we na de ratten van Hanoi nu kakkerlakken als gezelschapsdiertjes op de kamers hebben. Ach even de handdoeken uitschudden voor je gaat douchen en het bed aan een grondige inspectie onderwerpen. Nee eigenlijk kan dit niet, maar om nu nog te gaan verkassen naar een ander hotel?

We zijn wel grenzen aan het verleggen, terwijl we echt geen luxepaarden zijn en heel wat gewend zijn.

Uitslapen...

Omdat we vandaag met de nachttrein naar Sapa vertrekken, hadden we gisteren besloten om maar eens lekker uit te slapen. Voor het ontbijt hoeven we niet meer hier in het hotel te zijn.

Om kwart over zes begint de propagandamachine op gang te komen. Muziek schalt uit de luidsprekers en even later begint een Vietnamese stem allerlei dingen om te roepen. Voor wie? Waarvoor? Er is niemand die luistert, als dat al gaat met het lawaai van de brommertjes.

Om 7 uur is het dan plots afgelopen. Uitslapen dus, tot 9 uur. Onze reistassen in orde gemaakt, kleine rugzakjes, de grote blijven in het hotel tot na Sapa.

Gepakt en gezakt vertrekken we naar de Tempel van de Literatuur. Ik begin nu toch een beetje de kriebels te krijgen van al die brommertjes en het feit dat niemand zich ook maar aan één verkeersregel houdt. Zijn die er eigenlijk wel, zelfs op de verkeerslichten doet niemand iets uit. Alleen de verkeersagenten die met hun houten knuppels op auto's slaan dwingen nog enige discipline af.

De Tempel van de Literatuur was prachtig!!

Met de taxi terug naar het Hoan Kiem meer. Een wandeling en een bezoek aan de Opera.

In een galerie vlakbij het meer een prachtig schilderij gekocht van een hedendaagse Vietnamese kunstenaar. Als we donderdag terug komen zullen we het meenemen.

Na nog wat gegeten te hebben op weg naar het station. Station huh?? We zien geen sporen, een paar verdwaalde toeristen en verder heel veel Vietnamezen die geen woord Engels spreken. We moeten onze vouchers nog inwisselen voor tickets maar hebben geen flauw idee waar dit moet en hoe, en we zijn niet de enigen. Een lichte paniek overvalt me, of dit nog goed komt?

F, de rust zelve in dit soort situaties, vindt na enig speurwerk de plaats waar we onze kaartjes kunnen halen. Dan gaat er een hek open en kunnen we over de treinsporen op zoek naar onze wagon. Een behulpzame Vietnamees (one dollar please) wijst ons de weg.

De deur van de coupé op slot en proberen te slapen. Op weg naar Lao Cai.

Tyfoon op komst.

We worden om zeven uur door Tuom aangemaand om vooral op te schieten. De tyfoon Conson is op komst en we moeten nog via Halong Bay terug naar Hanoi. In de stromende regen verlaten we Cát Bà en varen in een klein bootje naar een cruiser die ons rechtstreeks naar Halong City brengt.

Na een vroege, zeer overvloedige lunch rijden we in 3 uur terug naar Hanoi.

Daar aangekomen zitten we een verdieping hoger in ons 'hotel'. Pal onder de bar en met gigantische schimmelvlekken op de muren. De 'balkondeuren' kunnen helaas niet open blijven staan in verband met onze grijze, langstaartige vriendjes. Er is geen andere kamer beschikbaar dus hier zullen we het mee moeten doen. Gelukkig maar voor één nacht, morgen vertrekken we met de nachttrein voor een paar dagen naar Sapa.

Door het snelle vertrek uit Halong Bay hebben we in de middag nog tijd om de kathedraal te bezoeken, deze zou in elke willekeurige Franse stad hebben gepast. Wel een rare gewaarwording in deze setting.

Naast de kathedraal ligt de prachtige Chua Ba Da pagode. Een oase van rust midden in de drukke stad.

Lekker Italiaans gegegeten en met een taxi door de stromende regen terug naar het hotel.

De bar draait op volle toeren.

Een wilde zee, apen en een zee vol Vietnamese zeeliefhebbers.

De prachtige sterrenhemel waaronder we gingen slapen veranderde al snel in een hevig onweer en erg veel regen. Deze ochtend echter weer een mooi zonnetje en een lekker ontbijt. Nog even wat cruisen en dan met twee andere passagiers overstappen op een gammel bootje om via Monkey Island de nacht door te brengen in Cát Bà.

Een wilde zee, de voorbode van een naderende tyfoon? Ook de 'kapitein' leek er niet erg gerust in. Maar de show must go on dus op naar Monkey Island. en nog maar eens een overstap op zee in een nog kleiner bootje. Een kwartiertje 'aapjes kijken' en dan in rustiger water tussen de prachtige Fish Farms door naar Cát Bà.

Goed; waarom we voor een bezoek aan Cát Bà hebben gekozen is ons nog niet helemaal duidelijk, tenzij dan voor alle Vietnamezen die ook in het weekend hier voor kozen en massaal in de zee staan. Fotografen lopen gekleed in het water om hun werk te doen.

En al die duizenden moesten natuurlijk met brommertjes weer opgehaald worden om terug naar de stad te gaan.

Een mooie zonsondergang. Morgen via Halong Bay terug naar Hanoi.

Cruisen.

Voor vertrek nog één keer een ontbijt in ons hotel proberen. Grijze en bruine ratten lopen in het 'restaurant'. Trop is teveel hé! Dit was dus de laatste keer ontbijten in dit hotel dat we als uitvalsbasis hebben voor de periodes dat we in Hanoi zijn.

We worden bij ons hotel opgepikt met een busje op weg naar Halong Bay. 'Tuom' zal onze gids zijn voor de komende dagen.Onderweg een stop bij een keramiekfabriek. bedoeling is dat we allerhande dingen kopen en dan laten shippen naar Europa. In plaats van de winkel, bekijken we met ons viertjes de fabriek waar de mensen in zeer slechte omstandigheden hun werk tegen een zeer laag salaris moeten verrichten.

En dan de aankomst in Halong Bay. We zijn duidelijk niet de enigen die een cruise gaan maken. Met een klein bootje naar onze cruiser. Tijdens het varen zullen we geen airco hebben, de generator is nodig voor het varen. Peanuts bij de indrukwekkende omgeving, de rust die over ons komt. Dit voldoet aan al onze verwachtingen!

Een welkomstdrink, een lunch en dan een bezoek aan 'The Amazing Cave' zoals Tuom het zo mooi uitdrukt (Hanh Sung Sot). Een hitte en luchtvochtigheid die menig sauna overtreft. Wat een verschil met de Europese grotten, er wordt geflitst dat het een lieve lust is, overal mag je aankomen. Hoe de toekomst van deze grotten er uitziet is de vraag, maar dat heb ik me al bij meer dingen afgevraagd.

Na het grot-bezoek een geplande kayak. S en ik blijven in het drijvende dorp achter en vermaken ons met kijken en 'praten' met de plaatselijke bevolking. We maken wat prachtige plaatjes.

Terug naar de boot voor een 'sunparty' en een prachtige zonsondergang. En dan zwemmen in zee. Je verwacht een koele duik, maar het water is warm; wat een gewaarwording. Een paar waaghalzen springen van het bovenste dek. Deze hier houdt het maar bij het trapje over de reling. Wat zwemt er allemaal onder ons? Niet bij nadenken. Tsjonge dit is echt genieten.

Omkleden en dan een lekker avondmaal. Nog even de sterrenhemel bekijken en naar de hut. (De airco doet het inmiddels want we liggen stil).