Aan alles komt een eind...

Onze laatste dag in Vietnam. Niet wetende dat het nog zo'n heftige dag zou worden namen we bij het ontbijt alle vier een Pho (Ga voor de veggies). Terug op de kamer was het kamermeisjes alles al aan het schoonmaken, nee niet op de laatste dag. Mogen we nog even onze spullen inpakken?Assertief als we geworden zijn sturen we het meisje weg en pakken onze spullen rustig in, de bagage kan in het hotel blijven staan en halen we om half vier op als we naar het vliegveld gaan.

We vertrekken naar het War Remnants museum. Quote uit de reisgids: 'Tot de schokkendste objecten behoren de met formaldehyde gevulde potten met foetussen die zijn misvormd door in de Vietnamoorlog gebruikte chemicaliën.' Dan ga je toch enigszins voorbereid naar het museum.

Waar we niet op voorbereid waren, waren de lieve jongens en meisjes die in de hal zaten en het levende voorbeeld waren van de 'gebruikte chemicaliën'. De jongen achter het Yamaha-orgel die geen ogen had, maar ook geen oogkassen... En al die andere lieve kinderen.

Voor S en mij was dit er teveel aan. Alle ellende, alle armoede, de vriendelijke mensen die we onderweg zijn tegengekomen, de vervelende, de agressieve, de man in het park die niet terug kon naar de DDR, de man die zijn verleden zocht met een vader die voor de Amerikanen had gewerkt.

Verbijstering, verdriet, opstandigheid omdat je geen levende kinderen in een museum tentoonstelt. We hebben een tijdje met één van de vrijwilligsters over de leefomstandigheden van deze kinderen zitten praten. In de links staat een verwijzing naar de website van de Charity.

Is het egoïsme? ik ben blij dat ik vananavond naar huis mag. Vietnam is een land met zoveel tegenstrijdigheden dat het nog wel een tijdje zal duren voordat ik voor mezelf de dingen op een rijtje heb.

We hebben in deze weken veel gezien. Was het een mooie vakantie? Vast wel, ik heb dat gevoel nu nog niet, misschien als alles wat gezakt is, de vermoeidheid ons minder parten speelt en we terug in onze Westerse luxe wereld zitten dat de dingen er dan anders uit zien.

We gaan naar huis.

De Mekong.

1 augustus

Kwart over zeven werd acht uur, toen een gammele reisbus ons kwam ophalen voor een drie uur durende reis naar Vinh Long. Achterin de bus met een chauffeur die niet wist waar de remmen zaten. Maar aan alle ellende komt ooit een einde, zo ook aan deze.

Even later met een boot de rivier op. Prachtig, alles vergeten en zoveel om van te genieten. Het reisgezelschap valt heel goed mee. Na een tijdje varen, meren we aan op een eiland voor bezoeken aan een drietal fabrieken waar o.a. rijstvellen, honing, poprijst en kokossnoep gemaakt worden. F en W proeven ook nog 'slangenwijn'.

Een hoogtepunt van deze dag (voor mij toch) was het fietsen door de jungle naar ons lunch adres. S, W en F op gammele fietsjes. Om de één of andere, voor mij tot nu toe nog steeds niet duidelijke reden, werd ik achterop de brommer van een oude dikke Vietnamees geplaatst en reed vrolijk de zwoegende fietsers voorbij. Een belevenis die ik, net als mijn bff-vriendin uit de Sapatrein, nooit zal vergeten.

Na de lunch wat hangen in de hangmat en dan met kleine bootjes door de jungle terug naar een zijtak van de Mekong om vervolgens met onze boot terug te varen naar Vinh Long. Weer in de bus en op weg naar Can Tho voor een overnachting en morgen bezoek aan de floating market.

2 augustus

Een lange maar indrukwekkende dag. We werden al vroeg bij ons hotel opgehaald om de floating market van Can Tho te bekijken. Erg mooi, van de grote boot overstappen op een klein bootje om door de markt te varen.

Bij terugkomst bij de grote boot lag er een'Ananasboot'langszij met een vrouw die zeer bedreven was in het maken van ananas-lolly's.

Daarna verder om nog maar eens wat fabrieken te bezichtigen. Bij één van deze bedrijven hebben we kennis gemaakt met de 'boomwc, weinig privacy, maar frisse lucht.

Terug naar Can Tho, waar F en W gegrilde slang hebben gegeten voor de lunch. S en ik als doorgewinterde vegetariërs keken er naar en waren stil.

Terug over de gammele wegen naar Saigon (HCMC). Een snelle douche en dan alweer onze laatste avond in Vietnam. Morgen nog tot hal vier in Saigon (HCMC) en dan op weg naar huis.

Saigon (HCMC)

Om acht uur vertrekken we met de taxi naar het Sinh Café, klaar voor de rit naar Saigon. De afstand is 210 kilometer en we verwachten tegen twee uur aan te komen.

Na maar één stop onderweg merken we dat we weer in de grote stad komen, levensgevaarlijke verkeerstoestanden. Daar zijn de brommertjes weer en het getoeter en het onweer en de regen.

Het hotel valt goed mee. De regenponcho's aan en een verkenning te voet door de stad. Het postkantoor, stadhuis, de opera en de winkelstraten bekeken.

Eten bij Al Fresco's, lekker Mexicaans, kwestie van de smaakpapillen niet te veel te verwennen.

Morgen worden we om kwart over zeven opgepikt voor onze tweedaagse trip naar de Mekong-delta. Voor het eerst in een internationeel reisgezelschap. We zijn benieuwd of dit zal bevallen.

Relaxen in een resort.

29 juli

Na een busrit van bijna 5 uur over een afstand van 235 kilometer zijn we aangekomen in Mui Ne. We logeren in het Palmira Resort. Een plek waar behalve wij geen westerse toerist te bekennen valt, veel Vietnamese gezinnen met kinderen. De kamers zijn (alweer) schoon. Alleen de koelkast is te vies om open te doen. Even naar de receptie met de vraag of ze hier iets aan kunnen doen. Nog geen tien minuten later staat er een kamermeisje met een Vietnamese collega met een nieuwe koelkast. Nou dat was ook weer niet nodig hoor, een beetje schoonmaakmiddel was ook al goed geweest, maar dit is natuurlijk de max. Na een overheerlijke Pho Ga in een stalletje vlak bij het Resort op naar het strand. Een stevige branding, superhoge golven waardoor je nauwelijks kunt blijven staan. W geniet met volle teugen!!

En lekker uitrusten op onze bedjes onder de rieten daken. Voor een dag of twee kunnen we dit wel waarderen hoor. Na het strand nog even rustig uitzwemmen in het zwembad van het Resort en dan eten bij 'Good Morning Vietnam'. Ook hier een verdwaalde rat die over de balken kruipt, maar na onze ervaringen in Hanoi zijn we hier enigszins immuun voor geworden.

Op de slaapkamer muur kruipen Gekko's, schuw als ze zijn schieten ze weg achter schilderijen. Ach we zullen onze slaap er niet om laten.

30 juli

Het strandleven is ons gisteren zo goed bevallen dat we vandaag ook lekker een dagje luieren op onze bedjes, een beetje 'zwemmen' in de golven en wat lezen. Morgen gaan we verder naar Saigon (HCMC).

Nha Trang.

27 juli

Met een Airbus 320 van Vietnam Airlines een vroege vlucht naar Nha Trang. In de vertrekhal van Da Nang stonden grote groepen 'scouts' een staaltje discipline te tonen.

Na een vlucht van drie kwartier en een busrit van ook drie kwartier gearriveerd in het hotel. Weer schone en grote kamers. De zwemkleren aan en op naar het strand. Hoge golven, een flinke stroming en vervolgens strandstoelen huren. Even een ouderwets vakantiegevoel. Zon, zee en niets doen, ook al is het maar voor een uurtje of twee.

28 juli

Weer hoog tijd voor cultuur. Ook in Nha Trang rijden de taxi's ons bijna voor niets naar de plaats van bestemming. Eerste halte van vandaag is de Long Sonpagode. De pagode is nog altijd in gebruik en wordt bewoond door monikken. Bij de ingang stonden Vietnamese meisjes die zogezegd studenten Engels waren in het klooster. Ze wilden ons graag rondleiden. Oh hoe naief kan een mens zijn. Na een kwartier wilden de vriendelijke dames ons ansichtkaarten verkopen voor 100.000 dong. Het gaat niet om de hoeveelheid geld, maar de manier waarop we als toeristen telkens weer benaderd worden heeft het uiterste van onze vriendelijkheid bereikt.

We hebben de dames boos achtergelaten en zijn vervolgens zelf verder de pagode gaan bezichtigen. Maar al snel werden we weer aangeklampt door een (dit keer echte?) gids. Op audiëntie bij de oudste monnik van het klooster. Na een aantal vragen en een foto samen met S werd er natuurlijk weer om een kleine vergoeding gevraagd. Nee, we zijn geen krenterige mensen die geen geld willen uitgeven, ja we zijn het spuugzat hoe de geldklopperij in zijn werk gaat. En de pagode en de monniken? Nou dat was de moeite van het bezoek zeker waard!

Onze volgende bestemming waren de Po Nagar-Chamtorens. Gelukkig geen gids meer te bekennen en we hebben in ons eigen tempo deze prachtige torens kunnen bezoeken. Schoenen uit, schoenen aan...

Via een kleine rustpauze in ons hotel dan nog het Oceanografisch Instituut bezocht. Rijen vissen op sterk water.

Nog even terug naar 'onze bedjes' op het strand en genieten van het gezellige Vietnamese strandleven.

Kleren die passen...

24 juli

Na nog maar eens een lekker ontbijt bij 'la Boulangerie' met de bus naar Hoi An. Na twee tussenstops bij bevriende 'toeristische bezienswaardigheden' arriveren we tegen 12uur in Hoi An.

Met één van onze zo vertrouwde taxi's naar het hotel, dat zelfs over een zwembad beschikt! Hoe zuidelijker we komen,hoe beter de hotels. Ook dit keer geen beestjes.

Na ons wat opgefrist te hebben vertrekken we naar Hoi An. De gespaarde dollars worden uitgegeven aan het laten aanmeten van mooie passende kleren. Door m'n lymfoedeem-arm is het onmogelijk om in België leuke (getailleerde) kleren te kopen. De lieve medewerksters in de winkel nemen meer tijd dan een bandagist om de precieze maten van m'n arm te krijgen. Morgen kunnen we ze komen passen om te kijken of er iets aan vermaakt moet worden. S koopt een mooie jas en een zijden jurkje en W gaat voor een prachtig colbertje.

Op de terugweg naar het hotel nemen we een voet/hals/schouder-massage, kwestie van de spieren weer los te krijgen na al het reizen.

25 juli

Een vakantie met veel hoogtepunten, maar af en toe ook een dip door de hitte en de vermoeidheid. De drukte, 'jachtige' mensen op hun brommertjes die god mag weten waar naar toe rijden. De mensen die op iets wachten, maar waarvan ik ook nu nog niet weet waarop ze wachten. En dan alle mensen die iets willen verkopen. Soms op een vriendelijke, wat terughoudende manier, soms op een agressieve, opdringerige toon. M'n beleefdheidsfrases worden steeds schaarser. Ja we hadden ons goed voorbereid op dit avontuur, veel boeken gelezen. Niet alleen reisgidsen, maar ook romans (verboden en toegestane boeken). De realiteit is nog weer anders dan verwacht.

Maar goed, we hebben ook in Hoi An prachtige pagodes, meetinghouses en woonhuizen bekeken. Getuige te mogen zijn van het 'Maanfeest' was ook een heel indrukwekkende ervaring. Al die papieren bootjes met hun kaarsje die de rivier afdreven. Overal tafels met offers (ook bij de ingang van ons hotel) om 'de nieuwe maan gunstig te stemmen'.

26 juli

Hoezo regenzeizoen. In Hoi An gaan de hemelsluizen ook volledig open. Het rioleringssysteem kan al het water niet slikken en nog maar eens ondergelopen straten. Dan maar met hotelparaplu's de 4 kilometerlange wandeling naar de zee gemaakt.Bij een restaurantje met zicht op het water een hotpot seafood gegeten en met de taxi terug naar het hotel. De rest van de middag kaartend in het hotel doorgebracht.

En toen het droog werd nog even naar het centrum, de kleren zijn super!!

Morgen vroeg opstaan om vanuit Da Nang naar Nha Thrang te vliegen.

Keizerlijke stad.

Met de 'softsleeper' door de nacht naar Hue. Niet om nu alleen maar negatief te zijn, maar of het ooit wat gaat worden met de toekomst van dit land? Corrupte conducteurs die mensen in het gangpad laten slapen op een stuk karton... Nee echt last heb ik er niet van. We doen de deur van onze coupé op slot en zitten in onze eigen wereld. Maar in een land dat toch een bepaalde ideologie nastreeft is het maar aan een kleine laag van de bevolking gegund om in redelijke welvaart te leven en de rest van de mensen? Die proberen zo goed en zo kwaad als dat gaat te overleven in dit stelsel.

Maar goed, we zijn dus in Hue aangekomen en met een welkomstdrankje in ons hotel ontvangen. Geen beestjes en redelijk schone kamers, wat wil een toerist nog meer? Even wat opfrissen en dan op naar de Keizerlijke Stad. Op weg naar de Citadel hebben we ontbeten in 'la boulangerie', een project waarbij straatkinderen een waardige toekomst proberen op te bouwen. Zeker een aanrader, bij de links kun je doorklikken naar dit project.

Hue, minder brommers, brede straten, schone eetstalletjes, kortom een verademing na bijna een week Hanoi.

De Keizerlijke Stad is de moeite van een bezoek aan Hue meer dan waard. De restauratie van bepaalde delen vindt nog steeds plaats. Een groot deel van de stad is immers plat gebombardeerd door Amerikaanse bommenwerpers.

Het is bloedheet, maar ondanks de hitte gaan S en W in een keizerlijk tenue. Klaar voor een fotosessie.

Na een lang bezoek in de stad hebben we in de avond bij 'Tropical Garden' gegeten. Lekker Vietnamees eten met Vietnamese live-muziek.

Het bezoek aan Hue was kort maar krachtig, de wekker staat op 5.30 uur om op tijd te zijn voor de bus naar Hoi An.

afscheid van Hanoi

Nog maar eens een zeer onrustige nacht. Tegen vier uur zijn de laatste bar bezoekers huiswaarts gekeerd met het nodige lawaai. Om zes uur begon de propagandamachine al weer op gang te komen met de muziek en toespraken. W en ik zijn nog even in de ontbijtzaal een paar foto's gaan maken voor de reisorganisatie. Hier gaat zeker een klacht over de deur uit bij thuiskomst.

Het regent nog maar eens een keertje, maar ook daar zijn we inmiddels aan gewend. Gelukkig is de regen warm en als het droog is ben je zelf ook zo weer droog. Op weg naar het 'Hanoi Hilton' en de Ambassadeurspagode.

De pagode biedt niet de rust die we zoeken, het lawaai van het verkeer blijft nadrukkelijk aanwezig, maar de pagode zelf is prachtig. Het is misschien maar goed dat dit de laatste dag Hanoi is, het lawaai en de brommers en het oversteken worden ons te veel.

Maison Centrale is zeer indrukwekkend. Levensechte poppen in nagemaakte cellen. Een aantal kamers over de Amerikaanse oorlog. Interessant om de oorlog van Vietnamese kant te zien.

Een drankje en wat eten bij Highlands Cafe (schone wc's!) en op naar het hotel voor onze bagage.

Met z'n viertjes en de rugzakken in een minicab naar het station waar we als volleerde reizigers inmiddels onze weg kennen.

De nachttrein zal ons naar Hue brengen. We zijn benieuwd wat een ander deel van Vietnam ons te bieden heeft.