Onze laatste dag in Vietnam. Niet wetende dat het nog zo'n heftige dag zou worden namen we bij het ontbijt alle vier een Pho (Ga voor de veggies). Terug op de kamer was het kamermeisjes alles al aan het schoonmaken, nee niet op de laatste dag. Mogen we nog even onze spullen inpakken?Assertief als we geworden zijn sturen we het meisje weg en pakken onze spullen rustig in, de bagage kan in het hotel blijven staan en halen we om half vier op als we naar het vliegveld gaan.

We vertrekken naar het War Remnants museum. Quote uit de reisgids: 'Tot de schokkendste objecten behoren de met formaldehyde gevulde potten met foetussen die zijn misvormd door in de Vietnamoorlog gebruikte chemicaliën.' Dan ga je toch enigszins voorbereid naar het museum.

Waar we niet op voorbereid waren, waren de lieve jongens en meisjes die in de hal zaten en het levende voorbeeld waren van de 'gebruikte chemicaliën'. De jongen achter het Yamaha-orgel die geen ogen had, maar ook geen oogkassen... En al die andere lieve kinderen.

Voor S en mij was dit er teveel aan. Alle ellende, alle armoede, de vriendelijke mensen die we onderweg zijn tegengekomen, de vervelende, de agressieve, de man in het park die niet terug kon naar de DDR, de man die zijn verleden zocht met een vader die voor de Amerikanen had gewerkt.

Verbijstering, verdriet, opstandigheid omdat je geen levende kinderen in een museum tentoonstelt. We hebben een tijdje met één van de vrijwilligsters over de leefomstandigheden van deze kinderen zitten praten. In de links staat een verwijzing naar de website van de Charity.

Is het egoïsme? ik ben blij dat ik vananavond naar huis mag. Vietnam is een land met zoveel tegenstrijdigheden dat het nog wel een tijdje zal duren voordat ik voor mezelf de dingen op een rijtje heb.

We hebben in deze weken veel gezien. Was het een mooie vakantie? Vast wel, ik heb dat gevoel nu nog niet, misschien als alles wat gezakt is, de vermoeidheid ons minder parten speelt en we terug in onze Westerse luxe wereld zitten dat de dingen er dan anders uit zien.

We gaan naar huis.