Nationale feestdag in België. Wij maken er een Ho Chi Minh dagje van. Na eerst een Frans ontbijt (mag het na 10 dagen) met de taxi naar het mausoleum. We hebben beslist niet in de rij te gaan staan voor een bezoek binnen, en staan om 12 uur klaar voor de wisseling van de wacht. Met een keurige precisie wordt de wacht gewisseld. Het is rustig op het gigantische plein.

Vervolgens een zijsprongetje naar de eenzuilige pagode want het museum van oom Ho is tussen de middag gesloten. In de schaduw van de bomen en de rust van de pagode wachten tot het museum weer opengaat.

De Vietnamese bevolking mag gratis naar binnen, wij schuiven aan in een kleine rij buitenlandse toeristen en mogen voor 15.000 dong ook naar binnen. Het is eigenlijk niet goed te beschrijven hoeveel geld er is uitgetrokken voor de bouw van dit imposante museum. Was dit wat Ho Chi Minh bedoelde? Ik weet het niet, voor mij is het een zeer schrijnend contrast met de leefomstandigheden van de vele Vietnamezen in de Oude Wijk.

Op naar de paalwoning van Ho. Ook hier alles keurig onderhouden.De propagandamachine draait weer volop.

Het 'Ho-verzadigingspunt' is bereikt. We nemen een taxi naar het hotel. W kan zich omkleden en vier rondjes langs het Hoan Kiem meer lopen, kwestie van in vorm te blijven voor z'n ten-miles wedstrijden. F haalt ondertussen het door ons gekochte kunstwerk op.

Onze laatste nacht in het Van Xuan (gelukkig). Morgen nog een dagje Hanoi en dan met de nachttrein naar Hue.