Omdat we vandaag met de nachttrein naar Sapa vertrekken, hadden we gisteren besloten om maar eens lekker uit te slapen. Voor het ontbijt hoeven we niet meer hier in het hotel te zijn.

Om kwart over zes begint de propagandamachine op gang te komen. Muziek schalt uit de luidsprekers en even later begint een Vietnamese stem allerlei dingen om te roepen. Voor wie? Waarvoor? Er is niemand die luistert, als dat al gaat met het lawaai van de brommertjes.

Om 7 uur is het dan plots afgelopen. Uitslapen dus, tot 9 uur. Onze reistassen in orde gemaakt, kleine rugzakjes, de grote blijven in het hotel tot na Sapa.

Gepakt en gezakt vertrekken we naar de Tempel van de Literatuur. Ik begin nu toch een beetje de kriebels te krijgen van al die brommertjes en het feit dat niemand zich ook maar aan één verkeersregel houdt. Zijn die er eigenlijk wel, zelfs op de verkeerslichten doet niemand iets uit. Alleen de verkeersagenten die met hun houten knuppels op auto's slaan dwingen nog enige discipline af.

De Tempel van de Literatuur was prachtig!!

Met de taxi terug naar het Hoan Kiem meer. Een wandeling en een bezoek aan de Opera.

In een galerie vlakbij het meer een prachtig schilderij gekocht van een hedendaagse Vietnamese kunstenaar. Als we donderdag terug komen zullen we het meenemen.

Na nog wat gegeten te hebben op weg naar het station. Station huh?? We zien geen sporen, een paar verdwaalde toeristen en verder heel veel Vietnamezen die geen woord Engels spreken. We moeten onze vouchers nog inwisselen voor tickets maar hebben geen flauw idee waar dit moet en hoe, en we zijn niet de enigen. Een lichte paniek overvalt me, of dit nog goed komt?

F, de rust zelve in dit soort situaties, vindt na enig speurwerk de plaats waar we onze kaartjes kunnen halen. Dan gaat er een hek open en kunnen we over de treinsporen op zoek naar onze wagon. Een behulpzame Vietnamees (one dollar please) wijst ons de weg.

De deur van de coupé op slot en proberen te slapen. Op weg naar Lao Cai.